Biocueing en biofeedback zijn twee termen die enorm met elkaar verweven zijn. Van oorsprong is biofeedback een interventie, waarbij iemand achter de computer aangesloten wordt op allerlei sensoren. Deze sensoren meten verschillende lichamelijke reacties (zoals de ademhaling, hartslag of spierspanning) en weergeven dit vervolgens op het computerscherm. Tijdens deze interventie krijg je oefeningen om je stresssysteem te leren kennen en jezelf te kunnen kalmeren. Gaandeweg is de term biofeedback verbreed naar een groep aan technologieën die de gebruiker feedback geeft over lichamelijke veranderingen (meestal ademhaling of hartslag). Omdat deze twee termen soms met elkaar verward kunnen worden, wordt tegenwoordig de interventie biofeedback vaak klassieke biofeedback genoemd. Terugkomend op biocueing valt dit dus binnen de bredere categorie van biofeedback. Maar de term biocueing maakt meer helder wat de techniek precies omarmt. Immers: het monitort biologische waardes en geeft gebruikers een cue wanneer deze waardes plotseling veranderen.

(Zie ook: Biocueing and ambulatory biofeedback to enhance emotion regulation: A review of studies investigating non-psychiatric and psychiatric populations; J.F. Ter Harmsel, M.L. Noordzij, J.J. Dekker, L.T.A. Swinkels, T.M. van der Pol, A. Popma (2021))